Îman ve Küfür | Onyedinci Söz | 85
(72-92)

İbrahim Aleyhisselâm’dan sudûr ile, kâinatın zeval ve ölümünü ilân eden na’y-i beni ağlattırdı.


Onun için kalb gözü ağladı ve ağlayıcı katreleri döktü. Kalb gözü ağladığı gibi, döktüğü herbir damlası da, o kadar hazindir. Ağlattırıyor, güya kendisi de ağlıyor. O damlalar, gelecek Fârisî fıkralardır.

İşte o damlalar ise, Nebiyy-i Peygamber olan bir Hakîm-i İlâhî’nin Kelâmullah içinde bulunan bir kelâmının bir nevi tefsîridir.

Güzel değil batmakla gaib olan bir mahbub: Çünki zevale mahkûm, hakikî güzel olamaz. Aşk-ı ebedî için yaratılan ve âyine-i Samed olan kalb ile sevilmez ve sevilmemeli.

Ses Yok

Îman ve Küfür