ON YEDİNCİ MEKTUP
(Yirmi Beşinci Lem’anın Zeyli)
(ÇOCUK TÂZİYENÂMESİ)

Aziz Âhiret Kardeşim Hâfız Hâlid Efendi!

Kardeşim, çocuğun vefatı beni müteessir etti. Fakat

kazaya rızâ, kadere teslim İslâmiyetin bir şiârıdır. Cenâb-ı Hak sizlere sabr-ı cemîl versin. Merhumu da, size zahîre-i âhiret ve şefaatcı yapsın. Size ve sizin gibi müttakî mü’minlere büyük bir müjde ve hakîki bir teselli gösterecek “ Beş Nokta” yı beyân ederiz.

Birinci Nokta: Kur’ân-ı Hakîmde sırrı ve meâli şudur ki: Mü’minlerin kable’l-bülûğ vefat eden evlâdları, Cennette ebedî, sevimli, Cennete lâyık bir sûrette dâimî çocuk kalacaklarını... ve Cennete giden peder ve vâlidelerinin kucaklarında ebedî medâr-ı sürurları olacaklarını... ve çocuk sevmek ve evlâd okşamak gibi en lâtif bir zevki, ebeveynine te’mine medâr olacaklarını... ve herbir lezzetli şey’in Cennette bulunduğunu... “Cennet tenasül yeri olmadığından, evlâd muhabbeti ve okşaması olmadığı”nı diyenlerin hükümleri hakîkat olmadığını...