Dâimî arkadaşım Süleyman Efendi çoklarını biliyor. Husûsan, Sözler’in ve risâlelerin neşrinde ve tashihatında ve yerlerine yerleştirmekte ve tesvid ve tebyîzinde, fevkalme’mûl kerâmetkârâne bir teshilâta mazhar oluyoruz; kerâmet-i Kur’âniyye olduğuna şüphemiz kalmıyor. Bunun misâlleri yüzlerdir.

Hem maîşet hususunda o kadar şefkatle besleniyoruz ki; en küçük bir arzu-yu kalbimizi, bizi istihdam eden sâhib-i inâyet tatmin etmek için fevkalme’mul bir sûrette ihsan ediyor. Ve hâkezâ... İşte bu hal, gâyet kuvvetli bir işâret-i gaybiyyedir ki, biz istihdam olunuyoruz; hem rızâ dâiresinde, hem inâyet altında bize hizmet-i Kur’âniyye yaptırılıyor.