İmanın binler mehasininden yalnız beşini "Beş Nokta"(*) içinde beyan ederiz.

Birinci Nokta: İnsan, nur-u iman ile a’lâyı illiyyîne çıkar; Cennet’e lâyık bir kıymet alır. Ve zulmet-i küfür ile, esfel-i safilîne düşer; Cehennem’e ehil (olacak) bir vaziyete girer. Çünki iman, insanı Sâni’-i Zülcelal’ine nisbet ediyor; iman, bir intisabdır. Öyle ise insan, iman ile insanda tezahür eden san’at-ı İlahiye ve nukuş-u esma-i Rabbaniye itibariyle bir kıymet alır.

(*) Bu Söz iki mehbasdır. Burada yalnız, Yirmiüçüncü Söz’ün Birinci Mebhas’ının Dört Noktası makam münasebetiyle yazıldı.