Bâzan iki kelimede, meselâ;

vede tâbiriyle Ehadiyeti ve ile Vâhidiyyeti bildirir. Ehadiyyet içinde vâhidiyyeti ifade eder. Hattâ bir cümlede, bir zerreyi bir göz bebeğinde gördüğü ve yerleştirdiği gibi, Güneşi aynı âyetle, aynı çekiçle göğün gözbebeğinde yerleştirir ve göğe bir göz yapar. Meselâ:âyetinden sonra

âyetinin akabinde: der. "Zemin ve göklerin haşmet-i hilkatinde kalbin dahi hâtıratını bilir, idare eder." der, tarzında bir beyanat cihetiyle o sade ve ümmiyet mertebesini ve avâmın fehmini nazara alan o basit ve cüz’î muhavere, o tarz ile ulvî ve cazibedar ve umumî ve irşadkâr bir mükâlemeye döner.

Bir Sual: "Bâzan ehemmiyetli bir hakikat, sathî nazarlara görünmediğinden; ve bâzı makamlarda cüz’î ve âdî bir hâdiseden,