Biz-de hem dünýämize, hem gelejegimize, hem ahyrýetimize, hem watanymyza, hem milletimize peýdaly, aňsat hem salamatly bolan iman we istikamet (dogrulyk) ýoluna düşüp, boş wagtymyzy gam-gussaly hyýallaryň yerine, Kurandan bilýän sürelerimizi okamaga we manylaryny düşündirýän ýoldaşlarymyzdan öwrenmäge we kaza galan parz namazlarymyzy kaza etmegimize we bir-birimiziň ýagşy gylyk-häsiýetlerimizden peýdalanyp, bu tussaghanany ýagşy häsiýetli nahallary ýetişdirýän bir mübärek baga öwürmek ýaly ýagşy işler (salyh amallar) bilen, tussaghana müdir we işgärleriniň jenaýatçy we ganhorlaryň başlarynda Zebani ýaly azap beriji işgärler däl-de, belki Yusup (a.s.) Medresesinde jennete adam ýetişdirmek we olaryň terbiýesine gözegçilik etmek wezipesi berlen, müstakym (dogry) ussat we mähirli ýolgörkeziji bolmaklygyna çalyşmalydyrys!