Өмрүң нәхили гысга хем-де пейдасыз гечип дурандыгыны бир гөз өңүңе гетирседиң. Шонда ирмек бейле-де дурсун, белки, намаз окамага - өмрүң бир гүнүниң йигрими дөртден бирини хакыкы, эбеди дурмушың сагадатына себәп болҗак аҗайып, хош, рахат хем-де рехметли хызмата сарп этмәге, сенде чын бир арзув, хош, датлы бир херекетлер дөрәрди.

Икинҗи дуйдурыш: Эй, ачгөз небсим! Гүнде-гүнде чөрек иййәрсиң, сув ичйәрсиң, арасса ховадан дем алярсың - бу затлар сени иризмейәрми? Мегерем, иризмейәр, чүнки хөкман герек задың ызы үзүлмән гелип дурмагы иризмез, гайта бегендирер. Бейле болса: беденимиң бир күнҗегин-де ерлешйән, сениң хемишелик хемраларьщ - калбымың рухы иймити, рухумың абы хаяты ве Реббаны дуйгуларың якымлы шемал кимин хош сөзүне югрулан намаз, билсең, сени иризмели дәлдир.

Хава, гам-гусса ве элемлере дучар хем мүбтела болуп, түкениксиз леззетлере, умытлара майыл, сөйгүден долы калбың азыгыны ве кувватыны, гудраты гүйчли Рахымы Керимиң гапысыны ныяз билен какып, газанып болар.