(42) Дүнйә дурмушы дице метагу’л-гурурдан (алдавчы матадан) башга зат дәлдир. (ал-Имран, 185).

(Гапыл баша деген бир токмак хем-де алнан бир сапак)

Эй, гафлатда галан, бу дурмушы датлы гөрүп, ахырети ундуп, дүнйә талап болан бетбагт небсим! Нәмә меңзейәндигиңи бил-йәрмиң? Дүегушына... Ол гуш авчыны гөр-йәр, эмма учмаяр, авчы өзүни гөрмесин дийип, башыны гума сокяр. Улы гөвреси дашында галансоң, авчы оны гөрйәр. Иөне диңе ол гөзүни гума соканы үчин, авчыны гөрмейәр. Эй небсим! Шу тымсала бак, серет:

Ачгөзлик - эзиз леззети аҗы азаба өвүрер. Бир обадан ики адамы мысaл алалың. Оларың бириниң йүз достундан тогсан докузысы шәхере гөчүпдир.