سوزلر | اون دردنجى سوز | 224
(216-232)

أى نفس! باشده حبيب اﷲ، بتون أحبابڭ قبرڭ اوبر طرفنده‌درلر. بوراده قالان بر ايكى دانه ايسه، اونلر ده گيدييورلر. ئولومدن ئوركوب، قبردن قورقوب، باشڭى چويرمه. مردانه قبره باق، ديڭله نه طلب ايدر. أرككجه‌سنه ئولومڭ يوزينه گول، باق نه ايستر. صاقين غافل اولوب ايكنجى آدمه بڭزه‌مه.


أى نفسم! ديمه: ”زمان دگيشمش، عصر باشقه‌لاشمش، هركس دنيايه طالمش، حياته پرستش ايدر. دردِ معيشتله سرخوشدر.“ چونكه ئولوم دگيشمييور. فراق، بقايه قلب اولوب باشقه‌لاشمه‌يور. عجزِ بشرى، فقرِ إنسانى دگيشمييور، زياده‌لشيور. بشر يولجيلغى كسيلمه‌يور، سرعت پيدا ايدييور.


سس يوق

سوزلر