Бир замон ёши, қомати, мартабаси катта бир одам менга деди:

"Намоз яхши. Лекин ҳар куни беш мартадан ўқиш кўплик қилади. Такрорланиб туриши зериктиради?"

У зотнинг ул сўзидан хийла вақт ўтгандан сўнг нафсимга қулоқ солдим. Эшитдимки, айни сўзларни сўйламоқда. Ва унга боқдим, кўрдимки, бу дарсни у танбаллик қулоғи ила шайтондан олмоқда. Шунда англадимки: У зот ул сўзни бутун нафси аммораларнинг номидан айтгандек ва ёки айттирилгандек. Шунда мен ҳам дедим: