Унда мен ҳам сенга айтаманки:

Агар кунига юз тийин олиш шарти билан ишласанг, сўнгра биров келиб: "Кел, ўн дақиқагина бу ерни қаз, юз сўм қийматида бир олмос ва бир зумрад топасан" деса, сен унга: "Йўқ, бормайман, чунки бу ўн дақиқа учун кундалик иш ҳақимдан ўн тийин олиб ташланади, маошим камайиб қолади" десанг, нақадар телбаларча бир баҳона бўлишини албатта биласан.

Худди шунинг каби, сен бу боғингда ўз маошинг учун ишламоқдасан. Агар фарз намозини тарк этсанг, бутун саъй-ҳаракатингнинг самараси фақат дунёвий ва аҳамиятсиз, баракотсиз бир маош билан чекланиб қолади. Агар сен истироҳат ва танаффус вақтингни руҳнинг роҳатига, қалбнинг танаффусига мадор бўлган намоз учун сарфласанг, шунда баракотли дунёвий маош билан бирга сенинг ухровий маошингга ва зоди охиратингга аҳамиятли бир манба бўлган икки маънавий маъдан топасан.

Биринчи маъдан: Боғингдаги (Изоҳ) сен етиштирган хоҳ гулли, хоҳ мевали ҳар бир ўсимлик ва дарахтнинг тасбеҳларидан гўзал бир ният қилиш билан бир ҳисса оласан.

--------------------------------------------------------------------
(Изоҳ): Бу мақом бир боғда бир кишига бир дарсдирки, бу тарз ила баён этилган.