Дунё учун дин фидо қилинмас. Ҳаром ўлган истибдодни муҳофаза қилиш учун, бир вақтлар шариат масалалари қурбон қилинар эди. Дин масалаларининг тарк ва фидо қилинишида зарардан бошқа нима фойда кўрилди? Миллатнинг қалб хасталиги диндаги заифлигидир. Буни қувватлантириш билангина сиҳат топиши мумкин.

Бизнинг жамоатимизнинг машраби ва усули - муҳаббатга муҳаббат ва хусуматга хусумат. Яъни, байнал Ислом (мусулмонлар орасида) муҳаббатга мадад бериш ва хусумат аскарларини яксон қилмоқдир.

Маслагимиз эса ахлоқи Аҳмадия (Алайҳиссолату Вассалом) ила хулқланиб, Суннати Пайғамбарийни ҳаётлантирмоқдир;

ва раҳбаримиз - Порлоқ Шариат;

ва қиличимиз - қатъий далиллар;

ва мақсадимиз - Иълои Калиматуллоҳдир, (яъни иймон ва Қуръон ҳақиқатларини ёйиш)

Ҳар бир мўъмин жамоатимизга маънан боғлиқдир.

Суратан боғланиш эса Суннати Набавияни ўз оламида ҳаёт топдиришга азм қилиш билан бўлади.

Энг аввало, умумий йўлбошчилар бўлган уламолар ва машойиҳлар ва талабаларни, Шариат номидан бирлашишга даъват қиламиз.

Саид Нурсий.