Дейлик, ҳар кимнинг қўлида биттадан ойна бўлса ва уни бир саройга қарата тутса, ҳар ким ўз ойнаси ичидаги бир саройга соҳиб бўлади.

Шунинг каби, ҳар кимнинг хусусий бир дунёси бор. Бир қисм аҳли ҳақиқат шу хусусий дунёсини "Ла мавжуда илла ҳу," дея инкор қилиш билан, тарки мосиво, яъни яратилган ҳар нарсани тарк қилиш сирига кўра Жаноби Ҳақ олдидаги доимий ҳузурни ва Илоҳий маърифатни топади. Ва бошқа бир қисм аҳли ҳақиқат эса, доимий маърифат ва ҳузурни топиш учун, "Ла машҳуда илла ҳу," дея, ўз хусусий дунёсини нисён ҳибсига тиқади, яъни унутади. Устига фонийлик пардасини тортади. Ҳузурни топиш билан бутун умрини бир навъ ибодат ҳукмига келтиради.

Ҳозирги замонда, Қуръоннинг маънавий мўъжизаси ила билинган сирига кўра, яъни зарралардан юлдузларга қадар ҳар нарсада бир тавҳид дарчаси бор. Ва тўғридан-тўғри Зоти Воҳиди Аҳадни сифатлари ила билдирган оятлари, яъни далиллари ва ишоралари бор.