Хасталик ўз вазифасини битиргандан сўнг Холиқи Раҳийм, иншоаллоҳ, шифо беради".

Яна дердим:"Сенинг айрим тенгдошларинг соғлиқ балоси ила ғафлатга тушиб, намозни тарк этиб, қабрни ўйламай, Аллоҳни унутиб, дунё ҳаётининг бир соатлик зоҳирий лаззати ила ҳадсиз бўлган абадий ҳаётини бузаётир, балки хароб этаётир. Сен хасталик кўзи билан, ҳар қандай ҳолда ҳам борадиган бир манзилинг бўлмиш қабрингни ҳамда орқасидаги охират манзилларини кўряпсан ва шунга кўра ҳаракат қиляпсан. Демак, сенинг учун хасталик бир сиҳатдир, баъзи тенгдошларингдаги сиҳат эса, бир хасталикдир".

Эй аламдан шикоят қилаётган хаста!

Сендан сўрайман, ўтган умрингни эсла ва у умрда ўтган лаззатли, хурсандчилик кунларингни, қайғули ва аламли дамларингни хотирла. Ҳар ҳолда ё "Эҳ!", ё "Оҳ!" дейсан. Яъни, қалбинг ва тилинг ё "Алҳамдулиллоҳ, шукр" дейди, ёхуд "Эй воҳ, афсус!" дейди.