Чунки қалбинг, руҳинг ва нафсинг дунёнинг барча мавжудоти ила алоқадордир. Давомли суратда фироқ ва завол ила у алоқа кесилиб, сенда ҳадсиз яралар очилади. Хусусан, охиратни билмаганинг ва ўлимни абадий йўқлик деб ўйлаганинг учун гўё яра-чақа босган, дунё қадар хаста бир вужудинг бор.

Хуллас, энг аввал, ҳадсиз ярали ва беҳисоб хаста бу буюк маънавий вужуднинг ҳадсиз хасталикларига қатъий бир дори ва қатъий шифобахш бир дармон бўлмиш иймон дорисини изламоқ ва эътиқодини тузатмоқ керакдирки, у дорини топишда энг қисқа йўл бу моддий хасталик йиртган ғафлат пардаси остида сенга ожизлигинг ва заифлигинг орқали ўзини кўрсатаёган бир Қодийри Зулжалолнинг қудратини ва раҳматини танимоқдир.

Ҳа, Аллоҳни танимаганнинг бошида дунё тўла бало бор. Аллоҳни таниганнинг дунёси нур ва маънавий сурур ила тўладир. Ҳар ким даражасига кўра, иймон қуввати ила ҳис этади. Бу иймондан келган маънавий сурур ва шифо ва лаззат остида жузъий моддий хасталикларнинг алами эзилиб, эриб кетади.