Олтинчи Асос. Яна англайсанки, Инсон бўйнига арқон боғланиб, истаган ерида ўтлаш учун бебош қолдирилмаган, балки барча амалларининг суратлари олиниб, ёзилар ва бутун феълларининг натижалари охират ҳисоби учун забт этилар.

Еттинчи Асос. Ҳам англайсанки, куз мавсумида ёзги ва баҳорги гўзал махлуқотнинг хароб бўлиши иъдом эмас, балки вазифаларининг тамомийла тархисотидир. 19-ҳошия

19-ҳошия. Ҳа, раҳматнинг арзоқ хазинаналаридан бўлмиш бир дарахтнинг бошида ва шохларининг учида мевалар, гулчечаклар, баргяпроқлар кексайиб, вазифалари тугаши билан кетишлари лозимдир. Токи орқаларидан оқиб келаётганларга эшик беркилиб қолмасин. Акс ҳолда, раҳматнинг мўллиги ва бошқа ҳамроҳларининг хизмати йўлида девор тусилиб қолади. Ҳам ўзлари ёшликнинг завол бўлиб кетишидан залил ва паришон бўладилар. Хуллас, баҳор ҳам маҳшарнамо бир мевали дарахтдир. Ҳар асрдаги инсон олами ибрат олинадиган бир дарахтдир. Ер ҳам бир маҳшари ажойиб, бир шажари қудратдир. Ҳатто дунё ҳам мевалари охират бозорига юборилган бир шажараи ҳайратамодир.