Чунки назарни у гўзал осордан афъоли Илоҳийянинг гўзаллигига кўчиради. Ундан асмонинг гўзаллигига, ундан сифотнинг гўзаллигига, ундан Зоти Зулжалолнинг жамоли бемисолига нисбатан қалбга йўл очади. Хуллас, бу муҳаббат шу суратда-бўлса, ҳам лаззатдир, ҳам ибодатдир ва ҳам тафаккурдир.

Ёшликка муҳаббатинг эса: Модомики Жаноби Ҳақнинг гўзал бир неъмати экани жиҳатидан севгансан, албатта, уни (ёшликни) ибодатда сарф этасан, сафохатда димиқтириб ўлдирмайсан. Шундай экан, у ёшлик чоғингда қозонганинг ибодатлар у фоний ёшликнинг боқий меваларидир. Сен кексайганинг сари ёшликнинг яхшиликлари бўлмиш боқий меваларини қўлга киритган ҳолда, ёшликнинг зарарларидан, тошқинликларидан қутуласан. Ҳам кексаликда ибодатга янада зиёда лаёқат қозонганингни ўйлайсан. Беш-ўн йиллик ёшлик лаззатларига муқобил, аҳли ғафлат каби, эллик ёшда "Эй воҳ, ёшлигим кетди!" дея таассуф этиб, ёшликка йиғламайсан. Ўшандайлардан бири:

деган. Яъни, "Кошки ёшлигим бир кунга қайтса эди, кексалик менинг бошимга нелар келтирганини шикоят қилароқ хабар берар эдим".