O Mëshirëploti i Gjithëmëshirëshem! O Ti Besnik që nuk i mohon premtimet! Unë me arsimin e Dërguarit Tëndë dhe me udhëzimin e Kur’anit ekuptova se: Meqë në këtë gjithësinë parapëlqehet jeta. Dhe cilisia kryesore e jetës ështe shpirti. dhe më i vlefshmi i krijesave që janë me shpirtë është i vetëdijshmi dhe prej krijesave të vetëdijëshem me i vlefshmi ështe njeriu dhe tërë universi është i gjallë dhe ështe duke punuar për njeriun dhe të tjera gjallesa janë dërguar që ti ndihmojnë dhe ti shërbejnë njerëzëve dhe njerëzit në krijimin e tyre ndaj Krijuesit mbajnë dëshirë serioze dhe Krijuesi njerëzit idon dhe tërë shkaqet që ika paraqitur në univers i shtyrë që të duajnë atë dhe pikësynimi i aftësive dhe të cilisive shpirtrore të njeriut është jeta e përjetshme. dhe zemra e vetëdija e njeriut me tërë fuqinë e tij edon jetën e përjetshme dhe gjuha e tij me lutjet e panumërta nga Krijuesi i tij ështe duke lutur për jetën e përjetshme. Pra metëvërtetë dhe patjetër All-llahu i dashur dhe njervzit që edon shumë, përjetsishtë nuk don ti mbyse njerëzit që janë krijuar për të duhen dhe ata nuk don ti hidhëroje duke mos krijuar një vendë të përjetshem, sepse ajo ështe një shqetisim dhe armiqsi e përjetshme. Ndërsa All-llahu i madhëruar njerëzit i shtyrë të punojnë këtu me qëllim që të japin provimin dhe më pas në një jetë tjetër në xhennet të përjetojnë lumturinë prallore. Ja këtu që tërë Emrat e bukura pasqyrohen tek njerëz, japin shenjë se këto janë vetëm jahonet e Emrave të Bukura. Kurse në jetën tjetër njerëzit do të bëhen pasqyre e Emrave të Tua të Bukur. Ja, dashamiri dhe besniki i përjetsisë do të ishte e pëjetshme, kurse edhe pasqyra e vetëdijëshem të Zotit të përjetshëm duhet me qenë e përjetshme.