لمعه‌لر | يگرمى آلتنجى لمعه | 476
(429-498)

أى قارداشلرم إختيارلر و همشيره إختياره‌لر! حديثِ شريفده واردر كه: ”آلتمش يتمش ياشلرنده إختيار بر مؤمن، درگاهِ إلٰهى‌يه ألنى قالديروب دعا ايدركن، رحمتِ إلٰهيه اونڭ ألنى بوش دونديرمگه حجاب ايدييور.“ مادام رحمت سزه قارشى بويله حرمت ايدييور.. سز ده رحمتڭ بو حرمتنى عبوديتڭزله إحترام ايديڭز.


اون دردنجى رجا: دردنجى شعاع اولان آيتِ نوريۀِ حسبيه‌نڭ باشنڭ خلاصه‌سى دييور كه: بر زمان أهلِ دنيا بنى هر شيدن تجريد ايتدكلرندن، بش چشيد غربتلره دوشمشدم. صيقنتيدن گلن بر غفلت ايله، رسالۀِ نورڭ تسلّى ويريجى و مدد ايديجى نورلرينه باقميه‌رق، طوغريدن طوغرى‌يه قلبمه باقدم و روحمى آرادم. گوردم كه؛ غايت قوّتلى بر عشقِ بقا و شديد بر محبّتِ وجود و بيوك بر إشتياقِ حيات و حدسز بر عجز و نهايتسز بر فقر، بنده حكم ايدييوردى. حالبوكه مدهش بر فنا، او بقايى سوندورييور. او حالتمده، يانيق بر شاعرڭ ديديگى گبى ديدم:


”دل بقاسى، حق فناسى ايستدى ملكِ تنم


بر دواسز درده دوشدم، آه كه لقمان بى‌خبر.“


سس يوق

لمعه‌لر