لمعه‌لر | يگرمى آلتنجى لمعه | 464
(429-498)

برنجى دفعه {يَا بَاقِى اَنْتَ الْبَاقِى} ديدم، دنيا و دنياده‌كى عبد الرحمن گبى حدسز علاقه‌دار اولديغم أحبابلرڭ زوالندن و رابطه‌لرم قوپماسندن نشئت ايدن حدسز معنوى ياره‌لر ايچنده بر عملياتِ جرّاحيه نوعنده بر تداوى باشلادى.


ايكنجى دفعه {يَا بَاقِى اَنْتَ الْبَاقِى} جمله‌سى؛ بتون او حدسز، معنوى ياره‌لره هم مرهم، هم ترياق اولدى. يعنى سن باقيسڭ؛ گيدن گيتسين، سن يترسڭ. مادام سن باقيسڭ، زوال بولان هر شيئه بدل بر جلوۀِ رحمتڭ كافيدر. مادام سن وارسڭ، سنڭ وارلغڭه ايمان ايله إنتسابنى بيلن و سرِّ إسلاميتله او إنتسابه گوره حركت ايدن إنسانه هر شى وار. فنا و زوال، موت و عدم بر پرده‌در، بر تازه‌لنمكدر؛ آيرى آيرى منزللرده گزمك حكمنده‌در دييه دوشونوب، تماميله او حرقتلى، فرقتلى، حزين، أليم، قراڭلقلى، دهشتلى حالتِ روحانيه؛ سرورلى، نشئه‌لى، لذّتلى، نورلى، سَويملى، انسيتلى بر حالته إنقلاب ايتدى. لسانم و قلبم، بلكه لسانِ حال ايله بتون ذرّاتِ وجودم ”الحمد ِﷲ“ ديديلر.



سس يوق

لمعه‌لر