لمعه‌لر | يگرمى ايكنجى لمعه | 352
(342-354)
خاتمه

كندمجه جاىِ حيرت و مدارِ شكران بر تعرّض:


بو فوق العاده أنانيتلى أهلِ دنيانڭ أنانيت ايشنده او قدر حسّاسيت وار كه، أگر شعورًا اولسه ايدى، كرامت درجه‌سنده وياخود بيوك بر دها درجه‌سنده بر معامله اولوردى. او معامله ده شودر: كندى نفسم و عقلم بنده حسّ ايتمدكلرى بر پارچه رياكارانه أنانيت وضعيتنى، اونلر أنانيتلرينڭ حسّاسيت ميزانيله حسّ ايدييورلر گبى، شدّتلى بر صورتده بن حسّ ايتمديگم أنانيتمڭ قارشيسنه چيقييورلر. بو سكز طوقوز سنه‌ده، سكز طوقوز دفعه تجربه‌م وار كه، اونلرڭ ظالمانه بڭا قارشى معامله‌لرينڭ وقوعندن صوڭره، قدرِ إلٰهى‌يى دوشونوب ”نه ايچون بونلرى بڭا مسلّط ايتدى؟“ دييه نفسمڭ دسيسه‌لرينى آرايوردم. هر دفعه‌ده، يا نفسم شعورسز اولارق أنانيته فطرى مَيل ايتمش وياخود بيله‌رك بنى آلداتمش، آڭلايورم. او وقت قدرِ إلٰهى، او ظالملرڭ ظلمى ايچريسنده حقّمده عدالت ايتمش، ديردم.


سس يوق

لمعه‌لر