لمعه‌لر | طوقوزنجى لمعه | 122
(119-133)

مادام فرق او قدر دريندر. بر تمثيل ايله او فرقى و او مأخذلرى، حضرتِ محيى الدينڭ او مسئله‌ده ياڭليشنى گوسترمگه مختصرًا چاليشه‌جغز. شويله كه:


مثلا بر آيينه‌ده گونش گورونويور. شو آيينه گونشڭ هم ظرفى، هم موصوفيدر. يعنى گونش بر جهتده اونڭ ايچنده بولونور، بر جهتده آيينه‌يى زينتلنديروب پارلاق بر بوياسى، بر صفتى اولور. أگر او آيينه فوطوغراف آيينه‌سى ايسه، گونشڭ مثالنى ثابت بر صورتده كاغده آلييور.


شو حالده آيينه‌ده گورونن گونش فوطوغرافڭ رسم كاغدنده‌كى گورونن ماهيتى هم آيينه‌يى سوسلنديروب صفتى حكمنه گچديگى جهتده حقيقى گونشڭ غيريدر. گونش دگل، بلكه گونشڭ جلوه‌سى باشقه بر وجوده گيرمسيدر. آيينه ايچنده گورونن گونشڭ وجودى ايسه خارجده‌كى گورونن گونشڭ عينِ وجودى دگل ايسه ده، اوڭا إرتباطى و اوڭا إشارت ايتديگى ايچون اونڭ عينِ وجودى ظن ايديلمش.


ايشته بو تمثيله بناءً ”آيينه‌ده حقيقى گونشدن باشقه بر شى يوقدر“ دينيلمك و آيينه‌يى ظرف و ايچنده‌كى گونشڭ وجودِ خارجيسى مراد اولمق جهتيله دينيله‌بيلير. آيينه‌نڭ صفتى حكمنه گچمش منبسط عكسى و فوطوغراف كاغدينه إنتقال ايدن رسم جهتيله، گونشدر دينيلسه خطادر. ”گونشدن باشقه ايچنده بر شى يوقدر“ ديمك ياڭليشدر. چونكه آيينه‌نڭ پارلاق يوزنده‌كى عكس و آرقه‌سنده تشكّل ايدن رسم وار. بونلرڭ ده آيرى آيرى برر وجودى وار. چندان او وجودلر گونشڭ جلوه‌سندندر، فقط گونش دگللر.

سس يوق

لمعه‌لر