مكتوبات | آلتنجى مكتوب | 34
(31-34)

ايشته قارداشلرم، قراڭلقلى بو غربتلر، چندان نورِ ايمانله نورلانديلر؛ فقط ينه بنده بر درجه حكملرينى إجرا ايتديلر و شويله بر دوشونجه‌يى ويرديلر: ”مادام بن غريبم و غربتده‌يم و غربته گيده‌جگم؛ عجبا شو مسافرخانه‌ده‌كى وظيفه‌م بيتمش ميدر؟ تا كه سزلرى و سوزلرى توكيل ايتسه‌م و بتون بتون علاقه‌مى كسسه‌م.“ فكرى خاطريمه گلدى. اونڭ ايچون سزدن صورمشدم كه: ”عجبا يازيلان سوزلر كافى ميدر، نقصانى وار مى؟ يعنى: وظيفه‌م بيتمش ميدر؟ تا كه راحتِ قلبله كنديمى نورلى، ذوقلى، حقيقى بر غربته آتوب، دنيايى اونوتوب، مولانا جلال الدينڭ ديديگى گبى:


دَانِى سَمَاعِ چِه بُوَدْ بِى خُودْ شُدَنْ زِهَسْتِى


اَنْدَرْ فَنَاىِ مُطْلَقْ ذَوْقِ بَقَا چَشِيدَنْ


دييوب، علوى بر غربتى آرايه‌بيلير مى‌ىم؟“ دييه سزى او سؤاللر ايله تصديع ايتمشدم.


اَلْبَاقِى هُوَ الْبَاقِى

سعيد النورسى

سس يوق

مكتوبات