Жиырма бесінші сөздің бірінші шұғыланың бесінші нүктесінің жамандау мен сақтандыру мақамдарының бір ғана аяттың кереметтей алты түрде өсектен жиіркендіріп аластатуы, Құранның назарында өсектің қаншалықты жаман нәрсе екенін толығымен көрсеткендіктен басқадай түсіндіруге қажет емес. Иә, Құранның баяндауынан кейін баяндау болмайды, оған қажеттілік те жоқ.

Міне аятында жамандауды алты тұрғыда жамандайды. Өсектен алты мәртебе қатал түрде сақтандырады. Осы аят өсек айтушылардың нақ өздеріңе бағытталған сәтте мағынасы төмендегідей болады. Былайша: