اما يكي از آن دو دارو، توكل به خداوند و آراسته شدن با صبر است, يعني تكيه كردن بر قدرت خالق كريم و اعتماد بر حكمتش
آيا چنين است؟
بله، شخصيكه با هويت " عجزش " به پادشاه هستي تكيه كند، ذاتي كه امر " كن فيكون " در دست اوست, چگونه ناآرام و پريشان مي شود؟ بلكه او در برابر سخت ترين مصايب, با اعتماد بر پروردگارش از خود پايمردي نشان مي دهد و با اطمينان خاطر و آرامش قلب تكرار مي كند [انا لله و انا اليه راجعون]
بله، عارف بالله از عجز و از خوف خدا لذت مي برد و حقيقتاً لذت است! اگر كودك يك ساله عقل مي داشت و از او سوال مي شد
بهترين و لذيذ ترين حالتت كدام است؟
حتماً پاسخ مي داد
لحظه يي است كه با پي بردن بر عجز و ناتواني خود, از ترس سيلي مشفقانه مادرم به آغوش پر شفقت او پناه ببرم حال آنكه شفقت تمام مادران فقط تراوشي است از تجلي رحمت الهي