Sayfa(205-221): | |||
    Meali: “Bu kitab her derde dermandır.” Tevâfukat-ı lâtifedendir ki; Re’fet Bey’in birinci tesvidden gâyet süratle yazdığı nüsha ile beraber, Husrev’in yazdığı diğer bir nüshada, ihtiyarsız hiç düşünmeden, satır başlarında gelen elifleri saydık; aynen bu cümlesine tevâfuk ediyor. (Hâşiye-1) Hem bu Risâlenin müellifinin Said ismine, bir tek fark ile yine tevâfuk ediyor. (Hâşiye-2) Yalnız Risâlenin unvanına âid yazıdaki bir elif hesaba dahil edilmemiştir. Cây-ı hayrettir ki: Süleyman Rüştü’nün yazdığı nüsha, hiç elif hatıra gelmeden ve düşünmeden, yüz on dört elif, şifayı kudsiyeyi tazammun eden, yüz on dört sûver-i Kur’âniye’nin adedine tevafukla beraber şeddeli lâm bir sayılmak cihetiyle, yüz on dört harfine tamtamına tevafuk ediyor. On Yedinci Mektub olup, Mektubat Mecmûasına idhal edildiğinden buraya dercedilmedi. -----------------------------------------------------------------(Hâşiye-1): Sonradan yazılan ihtarın iki elifi bu hesaba dâhil olamayacağı için dahil edilmemiştir. (Hâşiye-2): Mâdem Kerâmet-i Aleviyede ve Gavsiyede, Said’in âhirinde nida için vaz’edilmiş bir elif var, Saida olmuş, belki fazla olan bu elif, o elife bakıyor. Re’fet, Husrev Kelimenin manası için üzerini çift tıklayınız. | |||
