Âyetinin ihbarı ve sırrıyla Yusuf Aleyhisselâm mahpusların pîridir. Ve hapishâne bir nevi Medrese-i Yusufiye olur. Mâdem Risâle-i Nur şâkirdleri, iki def’adır çoklukla bu medreseye giriyorlar; elbette Risâle-i Nur’un hapse temas ve isbat ettiği bir kısım mes’elelerinin kısacık hülâsalarını, bu terbiye için açılan dershânede okumak ve okutmakla tam terbiye almak lâzım geliyor. İşte o hulâsalardan beş-altı tanesini beyân ediyoruz.

Dördüncü Söz’de îzahı bulunan, her gün yirmi dört saat sermaye-i hayatı Hâlıkımız bize ihsân ediyor. Tâ ki, iki hayatımıza lâzım şeyler o sermaye ile alınsın. Biz kısacık hayat-ı dünyeviyeye yirmi üç saatı sarfedip, beş farz namaza kâfi gelen bir saati, pek çok uzun olan hayat-ı uhreviyemize sarfetmezsek; ne kadar hilaf-ı akıl bir hatâ ve o hatanın cezası olarak hem kalbî, hem ruhî sıkıntıları çekmek ve o sıkıntılar yüzünden ahlâkını bozmak ve me’yusane hayatını geçirmek sebebiyle, değil terbiye almak, belki terbiyenin aksine gitmekle ne derece hasaret ederiz, kıyâs edilsin.

İlkÖnceki(206)SonrakiSon