Sayfa(348-389): | |||
   Sekizinci Nükte: Diyorsunuz ki: Amcası Ebu Talib’in îmanı hakkında esahh nedir? Elcevab: Ehl-i Teşeyyu’, îmanına kail; Ehl-i Sünnet’in ekserisi, îmanına kâil değiller. Fakat benim kalbime gelen budur ki: Ebû Tâlib, Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm’ın risâletini değil; şahsını, zâtını gâyet ciddî severdi. Onun o gâyet ciddî o şahsî şefkati ve muhabbeti, elbette zâyie gitmeyecektir. Evet, ciddî bir sûrette Cenâb-ı Hakk’ın Habîb-i Ekremini sevmiş ve himâye etmiş ve tarafdarlık göstermiş olan Ebû Tâlib’in; inkâra ve inada değil, belki hicab ve asabiyet-i kavmiyye gibi hissiyata binâen, makbûl bir îman getirmemesi üzerine Cehennem’e gitse de; yine Cehennem içinde bir nevi husûsi Cennet’i, onun hasenatına mükâfaten halkedebilir. Kışta ba’zı yerde baharı halkettiği ve zindanda -uyku vasıtasiyle- ba’zı adamlara zindanı saraya çevirdiği gibi, husûsi Cehennem’i, husûsi bir nevi Cennet’e çevirebilir...  Kelimenin manası için üzerini çift tıklayınız. | |||
