İblisi ilzam, şeytanı ifham, ehli tuğyanı iskât eden Birinci Mebhas; bîtarafane muhakeme içinde şeytanın müdhiş bir desîsesini kat’i bir sûrette reddeden bir vâkıadır. O vâkıanın mücmel bir kısmını on sene evvel Lemaât’da yazmıştım. Şöyle ki:

Bu risâlenin te’lifinden on bir sene evvel Ramazanı Şerifte İstanbul’da Bâyezid Câmii Şerifinde hâfızları dinliyordum. Birden şahsını görmedim, fakat ma’nevî bir ses işittim gibi bana geldi. Zihnimi kendine çevirdi. Hayâlen dinledim, baktım ki bana der:

“Sen Kur’ânı pek âlî, çok parlak görüyorsun. Bîtarafane muhakeme et, öyle bak. Yâni bir beşer kelâmı farzet, bak. Acaba o meziyetleri, o zînetleri görecek misin?”

Hakîkaten ben de ona aldandım. Beşer kelâmı farzedip, öyle baktım. Gördüm ki: Nasıl Bâyezid’in elektrik düğmesi çevrilip söndürülünce orta lık karanlığa düşer. Öyle de o farz ile Kur’ânın parlak ışıkları gizlenmeğe başladı.

SonrakiSon